❡06: Column Willem Davids – Buurtpoppenkast

Ik woon in een wijk met een eigen buurtcoördinator plus nog een eigen wijkwethouder. Dit omdat ‘betrokken actieve bewoners hun buurt beter, mooier en leefbaarder willen maken’, schrijft de lokale krant hierover, want alle initiatieven, vragen en knelpunten moeten in goede banen worden geleid.
Hilversum is een dorp met acht wijken, dus ook acht coördinatoren, plus zeven wijkwethouders. Eén wijkwethouder doet twee wijken tegelijkertijd.
Alles in het belang van mij, die graag woont in een wijk waarin het ‘leefbaar, veilig en plezierig wonen en toeven is’, aldus de courant.

(tekst gaat verder onder foto)

(klik voor groot)

Mijn wijk wordt door buitenstaanders als zeer saai omschreven. Ik vind dat prettig en overzichtelijk: huurhuizen, koopflats, supermarkt, snackbar, stationnetje en een begraafplaats. En een vijver met wat eendjes. Hier gebeurt nooit iets.
Ik had dan ook nooit gedacht dat ik bij mijn buurtcoördinator aan de alarmbel zou trekken. Ik zal het uitleggen: tegenover mij is die vijver met eenden. Dagelijks dumpt men daar zakken brood in. De kwakers zijn er ondertussen helemaal klaar mee en het beschimmelde brood dobbert vrolijk rond. Het water is vervuild en trekt ratten aan.
Dit speelt al jaren, maar dit voorjaar liep de kwestie gierend uit de hand.
U voelt hem aankomen: dit was een zaak voor de buurtcoördinator.

Ik omschreef de situatie helder in een korte e-mail, met daarin
natuurlijk ook een suggestie want ik vond dat ik nu ook in mijn wijk
iets moest bijdragen.
Een simpel bordje met daarop een korte uitleg onder de kop; ‘Eendjes voeren doe je zo’, geleend uit een artikeltje van de NOS.

(tekst gaat verder onder foto)

(klik voor groot)

Binnen een minuut kreeg ik automatisch antwoord: buurtcoördinator Annegreet van de Riet is vier weken met vakantie.

Na voor de zekerheid vijf weken wachten nog maar eens een keer gemaild over het eendendrama. En jawel, een reactie! Het probleem was van buurtniveau opgeschaald naar gemeenteniveau.
Naar mijnheer Wim de Graaf, die alle Hilversumse vijvers beheert. Hij gaat zich ermee bemoeien zodra hij terug komt van vakantie. En of hij mij dan mag bellen?
Natuurlijk, graag zelfs!

Ik ben nu vier maanden verder. Chef Vijvers Wim moet nog steeds bellen en het broodwerpen in de vijver tart iedere verbeelding.
Zoals de eenden klaar zijn met schimmelbrood, ben ik klaar met de poppenkast die buurtcoördinatie heet en in dit simpel praktijkgevalletje niet verder komt dan naar elkaar doorverwijzen en niets doet.
Ik zei het al: hier gebeurt nooit wat.

 

Willem Davids
Columnist