ZomerColumns in juli
Ik sta bij de informatiestand
van de NS op station Amsterdam Sloterdijk. Deze vrijdagmiddag had ik met de bus naar Brussel gewild. Al weken geleden hiervoor een ticket gekocht bij Flixbus. Deze Duitse busmaatschappij had ik een tijdje geleden ontdekt om goedkoop te reizen binnen Europa.
Langer dan drie uur wil ik niet in een bus zitten en dan kan naar Brussel net.
De buschauffeur vroeg mij om mijn ticket én paspoort.
Een rijbewijs kon ik tonen, geen paspoort.
“Ja mijnheer, U had beter op de website moeten kijken”. Daar zou namelijk op staan dat je altijd en per se een paspoort bij je moet hebben. Ook naar België. En dat dat zo is, sinds spaarzame terreur- en drugstypes deze voordelige manier van reizen ook hadden ontdekt.
Ik moet die geen-paspoort-geen-toegang-mededeling nog steeds vinden op de Flixbuswebsite, maar zover was wel duidelijk: ik kwam zonder paspoort de bus niet in en het alsnog thuis in Hilversum gaan ophalen zou zeker drie uur duren.
Noemt u alle cijfers snel achter elkaar, dat is beter voor de computer
Vanaf dit station kon ik ook met de trein naar Brussel.
De NS-medewerkster van de informatiestand wijst naar een scherm in de hoek waar ik zelf een reis naar Brussel kan boeken.
Op het scherm verschijnen diverse reismogelijkheden, die met elkaar gemeen hebben dat je ze van tevoren moet reserveren, desnoods telefonisch.
Bellen met 030-2300023.
Een vriendelijk man neemt op met een “Goedemiddag mijnheer Davids.”
Ik had nog niets gezegd.
“Ik zie aan uw telefoonnummer wie u bent,” vervolgt de man.
Ik leg uit dat ik een treinkaartje wil naar Brussel.
“Dat kan. De eerstvolgende trein gaat over 5 minuten.”
Ik besluit dat de trein van over 30 minuten ook kan.
De NS-man wilde nog ‘enkele gegevens checken.’ Hij noemde mijn voornaam zoals dat in m’n paspoort staat, “Ja, aan de hand van uw telefoonnummer weten we dat het Wim is.” Hij wist ook huisadres, leeftijd en bank.
“Ter controle nog even uw creditcardnummer. Noemt u alle cijfers snel achter elkaar, dat is beter voor de computer”.
Gaandeweg raakte ik langzaam in shock.
Okay, ik heb een eenvoudige OV-kaart, maar hoe wist de NS-computer al mijn privégegevens, zonder dat ik dat wist? Wat dan weer als voordeel had dat zich binnen vijf minuten een treinticket naar Brussel op m’n telefoon had genesteld, betaald en wel.
De geboekte Eurostar ging over 23 minuten. Onderweg geen conducteur gezien. Jammer. Ik had nog willen checken of mijn paspoortnummer ook bekend was waardoor het met de trein zonder paspoort kan.
Willem Davids
Columnist
Foutje gezien? Mail ons. We zijn je dankbaar.
Tip: abonneer je. Kost niks.
Langs De Greppels Van De Groest - COLUMNS 