Ik verlaat de kale vlakte voor het station
en stuif op mijn fiets de tunnel in.
Met wapperende haren en 80 pagina’s pure poëzie die door mijn hoofd stuiven.
De Gebiedsagenda 1221 heeft mij diep geraakt.
Een uitgebreide agenda voor ons gebied en dat omarmd door alles en iedereen.
Wat een heerlijke ideeën. Wat een pareltjes.
Wat een groot warm bad van zalige woorden die je gedachtes zoetjes masseren.
Kompas, samen, verbrede reikwijdte, uitstraling, nieuwe dynamiek, menselijke maat, kleine korrel, kwaliteitsimpuls, diversiteit, stevige bomenrij, rustige straten, opgestroopte mouwen, buurtgevoel, programmatische flexibiliteit, entreegebied, gericht mengen, sociale cohesie, draagvlak, speelplekken, vergroening, klimaatadaptief, groene loper, energietransitieplan, visuele en fysieke verbindingen, collectief parkeren, betaalbare oplossingen.
‘Eerst afmaken waar je aan begonnen bent,’ zou mijn moeder hebben gezegd
Even een extra trapje erbij om vanuit de tunnel omhoog te fietsen.
In mijn fantasie probeer ik me al een nieuw Oosterspoorplein voor te stellen.
Het nieuwe bruisende hart voor Oost klopt ook al in mij.
Er ligt maar liefst 12 miljoen klaar om 55 panden op te knappen.
Met opknappen wordt eigenlijk slopen bedoeld.
Maar het knapt daar wel van op, zal menigeen zeggen.
Voor de percelen heeft de gemeente al voorkeursrecht gevestigd.
Daarmee kunnen ze de hand leggen op de moeilijke pandjes.
Dudok Wonen heeft de rest al jaren in bezit.
Laatste nieuws is dat de hele Spoorzone onder één bestemmingsplan gaat vallen.
Daar heeft onze minister Ollongren groen licht voor gegeven.
Dit is voor Hilversum een primeur die extra slagkracht gaat geven.
Dudokpark 1 barst haast uit zijn voegen van trots.
Ik knijp mijn remmen stevig in.
Kom piepend tot stilstand net voor ik de Kleine Drift over ga.
Het zweet breekt mij aan alle kanten uit.
Er had iets leuks voor het station zullen komen deze zomer.
Hoe simpel was dat te organiseren.
Leuk ook voor de Hilversummers zonder vakantie.
Maar nada noppie.
Even geen creativiteit en slagkracht in de burelen.
Ik realiseer me opeens dat het hele verprutste stationsgebied tot stand is gekomen door beslissingen van diverse wethouders en colleges door de jaren heen.
Het zal toch niet zo zijn dat mijn nieuwe bruisende hart voor Oost ook een desolaat kaal terrein wordt met bakken vol stagnerende plannen.
Dat je niet meer weet of je vóór of achter het station staat met je fiets.
‘Eerst afmaken waar je aan begonnen bent,’
zou mijn moeder hebben gezegd.
Wat mij betreft gevolgd door
‘dan pas Oostwaarts.’
Rijko Koning
Columnist
Foutje gezien? Mail ons. We zijn je dankbaar.
Tip: abonneer je. Kost niks.
Langs De Greppels Van De Groest - COLUMNS 