Met een zekere regelmaat publiceert bij ons een gastschrijver, zoals hier.
Wedergeboorte
Door omstandigheden, what else, ben ik nog niet zo gek lang geleden dakloos geraakt.
Het enige wat ik kon doen was mij aanmelden bij de plaatselijke daklozenopvang, De Cocon aan de Neuweg in Hilversum.
Achteraf een bijzondere belevenis. Ik zal die belevenis in drie stukjes verdelen, te weten: Intake, Lotgenoten, Begeleiding.
Intake: “Hartelijk welkom.” Goed bedoeld natuurlijk. “Ik zie hier dat we u een plek kunnen aanbieden; morgen zal er een wat uitgebreider intakegesprek plaatsvinden,” grapte ze. Het werd Linda.
Eerst even de huisregels natuurlijk, begeleid met een A4tje in Mickey Mouse taal voor de niet zo vaardige Nederlandstalige, begreep ik later.
Daarna wie, wat, hoe, waarom en dat op een oprecht geïnteresseerde toon.
Linda is lief, Linda deugt dacht ik en dat zal straks ook blijken.
Lotgenoten: Dit kan met gemak een ellenlang stuk worden maar ik zal het beperken tot wat highlights.
Van crimineel tot borderliner,
van psychoot tot in zichzelf gekeerde,
van recalcitrant tot gewoon pechvogel, slachtoffers van huiselijk geweld en laat ik de drugs niet vergeten, op zich niets op tegen maar zoals daar …!
Tsjonge jonge.
Waar ben ik in vredesnaam terecht gekomen? Een paar dagen okay, maar hoe lang gaat dit duren? Ik hou m’n hart vast en klamp me aan m’n laptop, m’n cryptogram, kijk televisie en doe spelletjes met wat pechvogels.
Als er een Opperwezen bestaat heeft hij of zij inderdaad vreemde kostgangers.
Maar ik wil zo graag dat het goed met je gaat
Begeleiding: Ik zeg: Top!
Linda heeft mij tot haar einde ‘stage’, was ik vergeten te melden, op alle fronten bijgestaan. Zo fanatiek zelfs dat ze een keer door haar mentrix een soort van teruggefloten werd.
Het kwam een keer voor dat ze met een snik riep: “Maar ik wil zo graag dat het goed met je gaat.” De lieverd!
Dit heb ik nog nooit aan iemand verklapt, maar ze heet dan ook geen Linda (…). Haar mentrix, Gwyn, nam de honneurs waar. Ook een lieverd. Ik bof maar. Zij heeft zich ook enorm ingezet voor mijn welzijn. Ik noemde haar weleens Miss Gorgeous en dat is ze dan ook. Langs deze weg mijn dank.
Nu even kort: Het heeft bij elkaar zo’n negen maanden geduurd tot ik weer een eigen dak kreeg.
Ik zal geen vergelijk maken maar die wedergeboorte is me goed bevallen!
Simon Wingelaar
Gastschrijver
Foutje gezien? Mail ons. We zijn je dankbaar.
Tip: abonneer je. Kost niks.
Langs De Greppels Van De Groest - COLUMNS 